Haunted Mansion - 1 * ONDER CONSTRUCTIE * NIET POSTEN *

Robertus Janszoon

"Jeweetwellen?"
Robertus kijkt om met een WTF-gezicht, en de geest giechelt weer. "Eh, nee... denk ik..."
Jewéétwellen? Hij schraapt zijn keel en wendt zich weer naar de geest met een hoe-dan-ook-gezicht.
"Wat is er gaande in dit huis?" vraagt hij Fillemonde recht op de man af. De subtiele glimlach op haar gezicht verdwijnt, en ze kijkt zuur.
"Ik zou niet weten waar je het over hebt," antwoordt ze.
"Er zijn drie mensen dood!" roept Robertus geïrriteerd. Geesten waren ook maar mensen, maar hij kon er niet tégen als ze niet meewerkten. Hij zag de geest boos worden.
"Sorry, meneer... Janszoon, was het? Ik voel op dit moment niet echt de drang je zomaar over vanalles te vertellen."
Ze gooit haar neus arrogant in de lucht, en staat op het punt weg te zweven.
"Oh, wat heb je te verliezen!" verzucht Robertus geïrriteerd. Oeps. Dat had hij beter niet kunnen doen. De geest kijkt ziedend en beledigd naar hem om.
"Precies!" krijst ze hysterisch, [color=pink]"Wat heb ik te verliezen? Ik ben dood, DOOD HOOR JE ME?"
Fillemonde begint hysterisch rond te zoeven, en de laatjes en deurtjes beginnen weer te klepperen.
"Het spijt me!" roept Robertus geschrokken, en hij houdt het handspiegeltje voor zich als een soort amulet. Hij wist dat de dood gevoelig lag bij geesten, hoe had hij daar zo tactloos mee om kunnen gaan? Hij ziet Fillemonde hysterisch naar het spiegeltje grijpen. Hij huivert als ze dwars door hem heen vliegt. Verschrikkelijk, als ze dat doen, maar hij moet ermee leren leven. Hij deinst achteruit, maar als hij dichtbij het raam is, struikelt hij over een plooi in het tapijt. Hij valt naar achteren, en het spiegeltje valt uit zijn hand, het raam uit. Fillemonde scheert er gierend achteraan. Robertus trekt zich op aan de vensterbank, en ziet het spiegeltje op het dak naast Finn en de hangende Madison liggen.
"Hé!" roept hij snel. "Pas op voor die geest! Finngeval, zorg dat Madison niet valt op die manier!"
Oh, jee, dit wordt wat.

Finn knikt als hij Lily bezig hoort.
Hij zet zijn voet weer tegen de muur en klimt met enige moeite weer omhoog.
Finn klemt zijn hand rond de rioolpijp en klautert het dak weer op.
Voorzichtig gaat hij meer rechtop zitten en buigt lichtjes door zijn knieën.

Finn bijt op zijn lip terwijl hij naar Maddie toekruipt om daarna haar arm te grijpen.
Hij ziet hoe Lily haar hand door het raam steekt.
Op de achtergrond merkt hij Faith en Robertus op.
Nou, wat heeft Maddie een goede zus. Ze merkt het niet eens.
Dan schiet het door zijn hoofd dat dit tafereel er wel heel belachelijk moet uitzien.
Een meisje met een pijnlijk gezicht die wordt vastgehouden door een witblonde pummel die haast zijn broek aan het verliezen is. O waarom heb ik mijn riem niet aangetrokken? En ondertussen hangt nog iemand anders half uit het raam om hulp te geven.

Finn kijkt Maddie medelijdend aan. Het arme ding.
Dan hoort hij de vraag van Faith en hij kijkt vlug op.
'Ze heeft pijn...Heel veel pijn.' Roept hij aarzelend als antwoord naar haar toe.
Hij stapt langzaam dichter naar Maddie toe en trekt ze meer beschermend tegen hem aan.
'Je zult toch even op je tanden moeten bijten, om te proberen aan het raam te geraken.' Fluistert hij haar kalmerend toe. 'Of wil je voor eeuwig op het dak blijven?'

Dan krijgt hij een idee en laat langzaam een hand zakken naar zijn broekzak. Algauw haalt hij er zijn toverstok uit.
'Misschien kan ik de pijn weghalen? Is het meteen een stuk makkelijker. Jij kiest... Niet dat ik een belabberde tovenaar ben!' Dat laatste zegt hij op een verdedigende toon.

Finn zorgt er voor dat Maddie haar evenwicht kan houden en krabbelt ondertussen ook dichter naar het raam toe.
Hij glimlacht opgelucht als ze het raam bereikt en langzaam naar binnen klautert.

Hij wacht even tot ze goed en wel binnen is en tilt dan ook zijn rechterbeen op.
Voorzichtig klautert hij naar binnen toe en schuift dan het raam dicht.
Hij richt zijn blik dan naar Lily.
'Bedankt voor je hulp, ik had ook niets anders verwacht van jou.' Hij grijnst lichtjes en geeft Lily een knuffel.
'Ook al nam Faith de overhand.' Fluistert hij in haar oor.
Hij neemt dan een paar stappen achteruit.
'En nu ga ik een broeksriem halen.' :')