Haunted Mansion - 2 * ONDER CONSTRUCTIE * NIET POSTEN *

Martin haalt ook zijn schouders op. Hij kon alleen maar op de kelder komen als enige plek waar ze Madison nog zouden kunnen vinden. ''Jep, de kelder.'' zegt hij uiteindelijk langzaam tegen Liz. Niet bang worden, Martin. Vooral niet bang worden. ''Ik heb ook geen zin in een theekransje met Abott.'' zegt hij dan. Nee, Martin moest er niet aandenken. ''Natuurlijk is dat het belangrijkste.'' vervolgt hij.

Uiteindelijk loopt Martin langzaam de trappen af achter haar aan. Zijn ze al bij de kelderdeur? Ja, daar zijn ze. ''We kunnen ook gewoon wachten tot de deur vanzelf open gaat.'' zegt hij met een grijns.

Hij kijkt Liz aan als die op haar beurt naar hem kijkt. ''Ik heb werkelijk geen idee.'' zegt Martin oprecht. ''Waarschijnlijk zal Abott de deur beveiligd hebben met ingewikkelde spreuken.'' Wat ja, hij zag Abott er voor aan om dat te doen.

Blondie; Barbies Ken.

"Ha ha. Heel grappig."
Finn mompelt iets onverstaanbaars en zucht.
Weer geen wonder dat hij nét dat moet horen. -.-"
Hij zucht en kijkt om naar Bertje.
Sorry? Niet dat ik het luidop zeg. Je hebt me verdorie bijna vermoord.
"Wat heeft die ineens?"
Finn haalt zijn schouders op.
Nehehehe, stiekem is Jack een lafaard. ^^ Chickiechickie Jack.
Finn grijnst even met een onschuldige blik.
"Hmm, ik weet het niet, volgens mij vindt hij je eng met een mes?"
Finn kijkt zwijgend naar de kleine strijd om het mes.
Leg.Dat.Mes.Neer? -.-"
Finn haalt opgelucht adem als Bertje uiteindelijk opgeeft, en met duidelijke tegenzin het mes neerlegt.
Hij slikt als Robertus naast hem komt staan, te dicht naar Finns goesting.
Hij kan zich al voorstellen dat Bertje hem plots grijpt en zijn keel dichtstropt, waardoor Finniepooh naar adem moet hopen en voor de tweede keer in een leven-doodstrijd staat.
Finn doet alsof hij iets opmerkt aan de andere kant van het zoldertje en maakt dat hij weg is.
Hij bijt vertwijfeld op zijn lip en blaast dan stof weg op iets dat lijkt op een klein kistje, niet groter dan 10 op 10 cm.
Finn richt zijn blik even om naar de groep, strekt zijn arm uit naar het doosje, klemt het in zijn handen en laat het daarna in zijn broekzak glijden.
Gespannen kijkt hij weer om naar de groep.
Oef, niemand die iets gemerkt heeft. Denk ik.

Blondie; Barbies Ken.

Finns gezicht verbleekt en hij kijkt betrapt om, ook al probeert hij zo'n blik te vermijden.
"Wat ben je aan het doen?"
'...Wat bedoel je?' Begint hij onschuldig als antwoord.
"Je bent toch niets aan het jatten, hè?"
Ieeeeek, waarom heb je dat nu weer gezien?
Finn probeert niets te laten merken en kijkt Bertje gespannen aan, niet willen toegeven. Dat de zak oprotte en Blondie gewoon met rust liet.
"Robertus..."
'Ik jat niets-' begint hij verdedigend, 'Ik wou het meenemen om het beter te bekijken.'
Wat hij wérkelijk ook van plan was geweest! Bertje moet niet met alle eer gaan lopen, die gluiperige oude zak die mooi alles pikt uit de anderen hun handjes en dan idioot triomfantelijk gaat doen. Stomme spookjager die denkt dat hij alles weet. Bah bah bah!
"Nee, laat me even.Wat wou je er mee doen? Dacht je ermee weg te komen?"
'Heb je eigenlijk wel geluisterd?!' Finn trekt een gezicht. 'Ik wou het onderzoeken!'
Finn probeert nog zijn volgende woorden in te slikken, maar het is al te laat.
'Er zijn hier nog mensen die verstand van zaken hebben, het is niet omdat je spookjager bent dat je hier verdomme alles moet gaat opeisen en doen alsof je alles weet. WANT NIEMAND WEET ALLES!'
Het zou hem niet verwonderen als ze hem tot in de tweede woonkamer hoorden, met dat de verlaten gang zo goed echoot.
Hij hijgt lichtjes en slikt dan.
Crap, Finn is in the big gedoe now.
But hey! Finn heeft een toverstok en Bertje niet. *Grin*
'En blijf van me af, of ik knal je tegen de muur zonder aarzeling deze keer!'

Elizabeth staart naar Martin. "Ja, dat denk ik ook," mompelt ze droogjes, waarna ze haar aandacht weer op de deur richt. "We komen er nooit zo maar doorheen, zonder speciale detectors ofzo," grijnst ze, subtiel verwijzend naar lief Bertje. "Misschien moeten we hem erbij halen...?"

Ze strijkt even met haar vinger over de muur, als ze ineens een verandering in het oppervlak voelt. Ze klopt even.
"Dit klinkt als hout," zegt ze verbaasd. "Misschien is het een of andere geheime doorgang, ofzo."

Voorzichtig duwt ze tegen het hout aan. Tot haar verbazing geeft het mee. Met een oorverdovend gepiep gaat er een deur open. Verdwaasd kijkt ze Martin aan. "Nou, dit is niet echt de kelderdeur, maar hier zou Madison ook wel kunnen zitten," merkt ze dan op. "Zullen we maar gaan kijken?"

Zenuwachtig stapt ze de donkere gang in. "Lumos," fluistert ze. Het licht van haar toverstok beschijnt de ruwe muur, en de vele spinnewebben.
"Verder gaan, of niet?" vraagt ze aan Martin.

Lily kijkt nog even naar Amy die zichtbaar in twijfel staat over wat ze gaat doen. Ondertussen is de deur weer dichtgeslagen en Lily kijkt even om. 'Dat ziet er niet gezond uit.' Denkt ze en bijt op haar lip.

Nog geen twee minuten later hoorden ze gebonk vanachter de kast komen. Ze herkende Jack's stem maar voor ze hem kon bevrijden, is Amy haar al voor.
"Jack? Wat is er aan de hand?"
Dat is wat Lily zich ook afvraagd. Afwachtend kijkt ze naar Jack. Ondertussen draait het hondje nog steeds om haar benen. Lils blijft echter wachten tot ze weet waarom Jack zo hysterisch terug kwam rennen.

Blondie; Boze Barbies Ken.

Ik heb nooit beweerd dat ik alles weet, Maar ik heb toch wel een paar tandjes voor op jóu, Blondie..."
Finn snuift diep en slaat zijn armen over elkaar.
'Ik heb nog altijd een naam, spokenjagertje, of voel je je te goed tegenover mij?'
Hij trekt een wenkbrauw op, in afwachting op reactie.
"Robertus..."
Finn kijkt even opzij naar de meisjes maar zegt verder niets.
"Oh, en wat wou je er dan wel mee gaan doen als je het "beter hebt bekeken? Ik geloof er helemaal niets van. Je moet van die spullen afblijven. Ze met respect laten liggen, en-"
Finn kijkt van geïrriteerd naar pisnijdig hoe meer woorden Robertus verspilt.
'Je krijgt het heus terug, Robertus, wees gerust. Weet je wat?'
Hij neemt het doosje en zet het weer op tafel.
'Nu tevreden? Amuseer je verder met je miezerig stom leven.'
Hij passeert nijdig langs Robertus en wil de zolder verlaten.
Finn kijkt geschrokken om als er plots getier ontstaat, gegil van een meisje en ziet hoe Melody op de grond valt.
Hij bijt op zijn lip en helpt Melody overeind.
'Doe es effe rustig, man.'

Lily kijkt op als er mensen terug uit de tunnel komen. Enkel Finn ontbreekt blijkbaar nog. Ze bijt op haar lip als het hondje terug naar Faith loopt en opgetilt wordt.
"Hey, kleintje, jij moet wat eten, hè?"

Lily kijkt op als ze Faith hoort. "Ik wilde eigenlijk net gaan kijken of ik iets vond voor hem. Maar toen kwam Jack terug en toen jullie. Dus ik ben nog niet in de keuken geraakt. Ik zal zo gaan." Glimlacht ze.

Ze kijkt eventjes naar de rest en merkt enige spanning op. Ok, dat eten kon even wachten. "Sooo..." Begint ze aarzelend. "Wat hebben jullie gevonden in de tunnel?" Vraagt ze, desondanks nieuwsgierig.

Martin staart Liz langzaam aan. ''Dan zijn we het daar over ééns.'' zegt hij met een flauwe grijns. Na dit gezegd te hebben kijkt hij weer langzaam naar de kelderdeur. ''Zeg nooit nooit.'' komt eruit zijn mond als hij haar woorden hoort. ''We kunnen het ook zelf proberen.'' vervolgt hij.

Goed, Robertus heeft verstand van zoiets. Maar Martin vertrouwde hem nog steeds niet en ze konden het ook wel zelf. ''Het zou mij niks verbazen.'' zegt hij als hij ziet wat Liz aan het doen is. Blijkbaar zit er inderdaad een geheime gang in de muur, aangezien er een deur open gaat.

''Laten we inderdaad maar kijken.'' Martin was behoorlijk nieuwsgierig naar waar de gang naar toe zou leiden. Langzaam volgt hij Liz de gang en de duisternis in. ''Lumos.'' mompelt Martin ook. Zijn toverstok schijnt meteen op en nu zouden ze alles moeten zien. Bij haar laatste vraagt, moest hij even nadenken. Wat zou het verstandigst zijn? Verder gaan of terug? ''We gaan verder.'' besluit Martin dan.

Elizabeth beschijnt Martin even als hij zegt dat ze verder moeten gaan. "Oké, dan," zucht ze. "Ik ga wel voorop..."
Een beetje bleekjes begint ze te lopen, haar toverstaf in haar zwetende hand.
"Het lijkt wel alsof hier geen eind aan komt," fluistert ze zacht.
Ze durft hier niet echt hard te praten... straks sluipt er nog iets engs rond, daar heeft ze ook geen zin in...

Uiteindelijk stuit ze op nog een deur. Het lijkt er niet echt op dat die dicht is gemaakt met allerlei sloten... Voorzichtig duwt ze er tegenaan. Hij gaat gemakkelijk open, zonder piep. Nieuwsgierig gluurt ze naar binnen, en ziet tot haar verbazing Robertus, Melody en de rest, die net weglopen. Snel gaat ze naar binnen, en valt met de deur in huis xD
"Hé - wacht!" roept ze. "Waar zijn we hier? Hoe zijn jullie hier terecht gekomen? Martin en ik kwamen hier via een gang... bij een deur in de kelder... Hebben jullie Madison gevonden?"

Blondie; Barbies Ken.

Finn kijkt hen zwijgend na, en laat zich op een stoffige oude stoel zakken die verwijtend kraakt.
Hij zucht en kijkt dan opzij naar het doosje, waar er een hele discussie was over geweest.
Finn sluit zijn ogen voor een paar seconden, en geniet van de stilte.
Tot...Hij een paar handen over zijn borst voelt gaan.
Hij rukt zijn ogen open, wil het uitgillen maar ziet niets.
Finn slikt, terwijl er een baksteen in zijn maag valt.
'Wt-' Mompelt hij verward en krabbelt overeind.
Hij grijpt het doosje, zet het terug op zijn oorspronkelijke plaats en staart er even naar.
Hij kijkt de zolder vluchtig rond, terwijl hij het gevoel heeft dat hij wordt aangestaard.
'Ik ben hier weg.' Hij rent naar deur, loopt de gang in, trekt de deur achter zich dicht en stormt de gang dan door om uiteindelijk de tweede woonkamer in te komen.
'Guys,' hijgt hij lichtjes. 'Ik maakte net iets geks mee. Ik voelde iets over me gaan, net als handen, maar ik zag niets!'
Wow, dit klinkt gek.

Blondie; Barbies Ken.

"Hoe bedoel je...?"
Finn kijkt op naar Faith en zwijgt even.
'Alsof er twee handen over mijn borst gingen, ik kan zelfs menen dat mijn trui even omhoog ging.' Antwoordt hij met een O.o" gezicht.
Hij kijkt even opzij naar Amy en bijt op zijn lip, tot almachtige spookjesjager zijn preekje doet.
"Wat ik denk dat er aan de hand is, is dat dat doosje - of de inhoud - aan iemand toebehoorde - mogelijk zelfs die slager - en die daar erg gehecht aan geraakt is, zoals Joséphine Fillemonde aan haar spiegeltje, en zijn geest daar nog mee in verbonden is. Je hebt hem waarschijnlijk boos gemaakt toen je dat doosje probeerde te jatten."
Finn onderdrukt een zucht en laat zijn blik op Robertus rusten.
'En waarom zou de geest van die slager over mijn borst gaan?'
Finn trekt dan een gezicht als hij haast voor ogen ziet hoe die creepy slager-geest zijn trui omhoog trekt, even de lijntjes tekent op zijn borst en dan gruwelijk aan de slag gaat met een mes, zijn ingewanden uitrukt en dan Finn uiteindelijk in stukjes te hakken en mooi te presenteren op een etalage met 'vers jong vlees' als etiketje met eventueel een bereidingswijze erop.
...IEEEEEEEEEEEEK. O.o

''Ik wil ook wel voorop.'' mompelt Martin wanneer hij merkt dat Liz hem beschijnt. Gelukkig, want nu ziet Martin haar teminste. Voorzichtig loopt hij achter haar aan de gang in en hoort dan wat ze zegt. ''Alle gangen hebben een einde, ook deze dus.'' fluistert hij dan ook dan maar. Althans, dat hopen ze.

Eindelijk komen ze bij een deur, die natuurlijk dicht is. Waneer Liz de deur open heeft weten te krijgen, volgt Martin haar. Martin kijkt eventjes vreemd als ze Robertus, Melody en de rest zien die weglopen. Na de rest te hebben bijgehaald en uit de gang te zijn gekomen, hoort Martin wat Robertus zegt. ''Wij komen uit de gang die verborgen zit in de muur van de kelder.'' zegt hij dan maar.

Dan vallen zijn ogen ineens op de puppy die door Faith is opgetilt. Aww, wat een lieverd. Alleen hoe komen ze eraan? ''Wat voor ras is het?'' vraagt hij belangstellend aan Faith.

Liz wil net antwoord geven op Robertus' vraag - hij trok wel een erg grappig gezicht, ze kan een giechel niet onderdrukken - als Martin dat al doet. Ze trekt haar mond weer dicht (hem los laten zou ook weer zo dom staan) en laat hem vervolgens maar weer open vallen als ze de hondjes ziet.

"Worden die hondjes nou aangevallen door die slager? Wat heeft Finn ermee te maken?" vraagt ze niet-begrijpend. "Oh.. we zijn weer dingetjes aan het doen met spoken," lacht ze flauwtjes. "Het wordt hier nog een waar datingshuis..." Ze laat haar blik even rondglijden.

Lily kijkt even naar Faith met het hondje, dat Jacky genoemd wordt? Lily moet er even een gezicht bij trekken, ze wist wel leukere namen voor hondjes, maar ach ja. Het was wel een beetje een Jacky :').
Melody weet haar te vertellen dat ze nog hondjes -weliswaar dode- gevonden hebben en een ... Kannibalenslager? Dit huis werd interessanter met de minuut.

Dan komt Finn binnengestormd met het verhaal dat hij aangerand is door een geest, krijgen ze een uitleg over de verbondenheid van een geest met een voorwerp door Robertus en komen Elizabeth en Martin plots uit de gang. Zij komen blijkbaar van bij de kelder.

Lily kijkt even iedereen zwijgend aan. Ze ziet hoe Martin naar Faith loopt en bijt op haar lip. "... Zal ik eten gaan halen voor hem?" Zegt ze aarzelend tegen Faith. Ze wist niet goed wat ze anders moest doen. Ze heeft niet veel zin meer in nog lugubere ontdekkingen vandaag.

Blondie; Barbies Ken.

"Misschien wilde hij kijken of je geschikt vlees was."
Finn probeerts niets te laten merken en glimlacht flauw.
"Het is natuurlijk niet gezegd dat het inderdaad de slager was, Het kan net zo goed één van zijn slachtoffers zijn. Het kan een waarschuwing zijn, in positieve of negatieve zin. Hij of zij kan je gewaarschuwd hebben voor de slager, of voor het feit dat je aan zijn of haar territorium kwam."
Nou, dat is goed nieuws dat Finn gerust stelt!...LIKE NOT!
'Mja, misschien, ik heb er nu tenminste geen last meer van.' Hij haalt zijn schouders op en ploft neer op de zetelrand.
Hij knipoogt even naar Amy, als hij haar blik opmerkt.
"Worden die hondjes nou aangevallen door die slager? Wat heeft Finn ermee te maken? Oh.. we zijn weer dingetjes aan het doen met spoken ?Het wordt hier nog een waar datingshuis..."
'Wat bedoel je daar nu mee?' Vraagt hij haar dan.

Lily moet lachen als Faith opmerkt dat Jacky toch niet zo'n goede naam is voor het hondje. "Misschien kunnen we hem gewoon Waf noemen ofzo." Grijnst ze lichtjes. "Of zo'n typische hondennaam zoals Max of Bolleke." Reageert ze om iets voor te stellen.

Ze kijkt om als ze Amy hoort. "Waarom zouden we hem niet houden? Het is niet dat hij iemand kwaad doet. Of wil je hem liever aan Abott geven? Die eet hem hoogstwaarschijnlijk nog gewoon als avondeten." Reageert ze een beetje bitsig. "Of heb je gewoon schrik dat hij je mooie, roze kleedjes gaat stuk bijten ofzo?" Zegt ze erachter met een grijns. Lils kan Amy nog steeds niet goed hebben...