The Day After - RPG

Bertje.
Ooc: @Trijn; lol, Beau xD

Robertus glimlacht eventjes naar Faith als die bij hem komt staan, maar blijft verder stil en zichzelf. Hij kijkt lichtjes verbaasd op als Amy binnenkomt, want wow; die is toch wel veranderd. Zoals ze er nu bij staat, kan hij haar nauwelijks meer voorstellen als iemand die gilt om haar zin te krijgen. Maar, misschien heeft hij het wel mis "^^

Hij glimlacht even een píetsie verterderd als Finn de tweede - ja, Finn ja xD - binnenkomt draven, met Finn de eerste. Da's gewoon een kloontje O.o En hij moet toegeven, ook al is het van Finn: het is een schattig ventje "^^ Ho, wacht, hóeveel jaren waren er ook alweer voorbij gegaan? 5 toch? 5 jaar geleden konden Dermot en Finn elkaar toch niet luchten of zien? Ah well, times change. Behalve bij Bertje, die is gewoon een saaie ouwe sok.

Hij gaat weer naast Faith staan, die mini-Finn meteen helemaal volstouwt met de lolly die voor Amelia bedoeld was D<
"Zie je wel, we hadden Mel makkelijk mee kunnen nemen," fluistert hij. EN NOU VRETUH! Stiekem heeft Bertje honger "^^ Als een ... paard dus.

Amy

Amy glimlacht voorzichtig naar de rest als die haar begroeten - ze voelt zich toch niet helemaal op haar gemak. Meestal is ze nooit verlegen, of voelt ze zich ongemakkelijk - nee, meestal is ze juist de gene met de grootste bek, maar bij hen... ze hebben te veel samen mee gemaakt. Nou ja, samen. Hoe druk je dat uit? Tegen? Als ze Dermots - euh - nou ja, blik opmerkt, kijkt ze blozend weg.

Ze kijkt verrast om als Finn binnenkomt, en - oh my god, hij is nog steeds leuk. =o Maar aww, hij heeft een kind. Dus hij's al bezet, damnit =.= Wie zou het zijn? Lily? Ieuw. Hopen dat dat arme kind niet te veel van haar meegekregen heeft. Ze glimlacht naar hem, iets sterker dan naar de rest.
"Hey," begroet ze hem, zonder dat ze het doorheeft met een lok spelend.

Finn kijkt met een grijns naar Faith als hij hartelijk door haar wordt begroet.
Ha, die Faith.' Antwoordt hij met een grijns en drukt dan een vriendelijke zoen op haar wang.
'En wie is dit lieve jongentje?'
Finn smoort zijn lach als Beau met een opstandig gezichtje naar Faith kijkt.
'BEAU!' roept hij triomfantelijk, terwijl hij naar haar lolly probeert te grijpen.
Gretig prutst hij aan het papiertje als hij de lolly van haar krijgt.
'Wat zeggen we dan tegen mevrouw, Beau?-'
'...Dank je wel...' Mompelt Beau vlug en gaat dan tegen Finns neus poken met zijn lolly als teken dat hij echt wel het papiertje moet los werken anders zet hij het op het huilen. >D
'En nee, ik weet niet of Lily en David komen...Ik heb niet echt contact meer met hen.'
Finn mompelt een paar woorden en zet Beau op de grond om daarna het papiertje los te werken.
'Hier...' Hij hurkt zich en geeft de lolly aan Beau, die hem gretig in de mond steekt.
Hij merkt dan Bertjes blik op, en glimlacht even vriendelijk naar hem.
No hard feelings...
En dan...Finn trekt net geen geschokt gezicht als hij wel een héél bekend iemand opmerkt.
Zijn suikerspin van vijf jaar geleden.
Hij knippert net niet met zijn ogen, want tjees...Wat is ze volwassen geworden. =O
'Hey.'
Hij kijkt zwijgend naar hoe ze haast hypnotiserend met haar haarlok speelt. [/overacted]
'Wie we hier hebben.' Hij grijnst en drukt dan een zoen op haar wang om daarna aan Beau's truikap te trekken als hij merkt dat Beau aan Bertjes schoenveters was aan het prutsen om ze samen te werken.
Finn moet onwillekeurig grinniken bij de gedachte van een sukkelende Bertje die dan knal met zijn gezicht in een pot met punch valt ofzo. ^^"

Jack Taylor. Nog steeds de enige echte ^^

Oh god, daar is iedereen. Bertus en Faith heeft hij geen problemen mee. Maar Finn en dat- dat- ding dat hij mee heeft, Liz die er één gaat krijgen en Dermot die blij is dat dat kinder er is. BLIJ.

Als Jack hoort hoe Bertus zegt dat ze 'Mel' best mee hadden kunnen nemen, zucht hij. "Robertus, ik heb geen problemen met Amelia ofzo hoor," stiekem wel natuurlijk >D. "Maar denk je nou echt dat het verstandig is om een kínd mee te nemen naar deze plek?" Hij draait zich om, loopt naar de keuken (Die overigens bijna niks is veranderd) en gaat aan tafel.

Bertje.
Ooc; Tommetje, Bertje fluistert het tegen Faith, dus het lijkt me nogal sterk dat Jack dat hoort xD En het eten staat klaar in de eetkamer "^^

Robertus staat nogal doelloos voor zicht uit te staren, dat hij niet merkt dat er een klein blond iets aan zijn voeten kruipt. Het is pas wanneer Finn zijn mini-me weghaalt als hij merkt dat de etter aan zijn schoenveters zit. Tssk, Amelia is veel beter gemanierd. Onwillekeurig moet hij even glimlachen - ondanks de nogal sukkelige genen die hij doorgegeven heeft kan Amelia soms best nog wel kattekwaad uithalen. Maar ze is daar gewoon te schattig voor, hij kan nooit (lang) boos op haar blijven. Hij bukt zich om zijn schoenveters weer goed te doen, en recht zich dan weer.

Hij kijkt op als de nieuwe butler vanuit de keuken de hal weer binnenkomt.
"U kunt aan tafel," deelt hij met een kort en strak buiginkje mee, waarna hij hen voorgaat naar de eetkamer. Robertus kijkt de man nog even na. Ondanks zijn nogal enge voorkomen, oogt hij vriendelijk. Althans, een héél stuk vriendelijker dan Abott, misschien zelfs behulpzaam en butler-achtig. Hij kijkt nog even, best vrolijk, naar Faith, knikt met zijn hoofd richting de eetzaal en gaat er alvast heen, waar de butler zijn stoel voor hem naar achteren schuift. Wauw, service :'D

Amy

Amy staart even haast betoverd in Finns ogen, maar wordt dan weer teruggetrokken naar de realiteit als Finn op haar afkomt (OMGXO) en een zoen op haar wang drukt (*hyperventilatie*). Ze kijkt even vertwijfeld naar zijn zoontje - ze háát kinderen "^^ Misschien, als hij nog meevalt...

"Hoe heet hij?" vraagt ze glimlachend. Maar voor Finn heeft kunnen antwoorden, worden ze al naar de eetkamer gewenkt door een man die haar de kriebels geeft O.o Nou, zij gaat niet eerst hoor '^^ En ook niet als tweede, alleen met Bertje en die engerd @@

Faith glimlacht als ze een zoentje krijgt van Finn, en Beau zo kinderlijk blij is met de lolly. Ze kijkt Robertus even bedenkelijk aan als hij zegt dat ze Mel toch moesten meenemen. Ja, goed, ze geeft het toe. Ze is misschien wel wat overbeschermend als het om haar dochter gaat, maar het is toch logisch dat ze niet wil dat Amelia op een plek als deze komt, waar ze nog steeds nachtmerries van heeft. Ze volgt Robertus naar de eetzaal en neemt plaats naast hem. Ze tikt wat afwezig met haar vork op het bord en wacht tot iedereen heeft plaats genomen.

Dermot aait Beau nog even vlug door zijn blonde haar, waardoor het wat warrig ligt, en volgt dan de rest naar de eetzaal. Hji zet zich neer schuin over Faith ,roffelt met zijn vingers op tafel en kijkt nieuwsgierig rond. Wat zouden ze eten? Wanneer? Gaat het wel lekker zijn? Argh, hij sterft van de honger. Hopelijk steelt Liz zijn eten niet, like always... Nee grapje hoor, Liz is wel cool. Eigenlijk vindt hij het minder leuk dat hij zo gesettled is, bijna vader én al peetvader. Het is hard, maar ja... Er is weer een stilte in de eetkamer, hmm... hebben ze niets om aan elkaar te vertellen? Hij heeft Maddison, Faith, Jack en Robertus vijf jaar niet gezien... De stilte wordt verstoord door een luid gsm-deuntje. Er belt iemand. Hij haalt het uit zijn zak en kijkt op het scherm.

Julie

Dermot drukt snel op het rode telefoontje en steekt het ding in zijn zak, hij heeft hier nu even geen tijd voor. Hij kijkt wat verontschuldigend naar de rest en zucht.

"So... Jullie zijn dan ook getrouwd?" vraagt hij aan Faith, niet echt aan Robertus.

De nogal ongemakkelijke stilte wordt doorbroken door de beltoon van Dermots gsm. Ze kijkt even geïnteresseerd naar het dreuzelspulletje. Faith heeft het nooit echt nodig gevonden om dat ding te hebben. Misschien wel handig om er één aan te schaffen - met haar soms nogal onmenselijke uren in het St Holisto. Ja, na die vijf lange jaren is ze nog steeds een heler. Faith had nog overwogen om haar werk op te geven nadat Amelia geboren was. Ze heeft een hele tijd getwijfeld, maar na een lang gesprek met Robertus had ze besloten toch verder te gaan met het werk dat ze zo graag deed. Emma is een geweldige oppas dus dat is ook geen probleem.

Faith kijkt op bij Dermots vraag en glimlacht. "Ja, al vier mooie jaren." zegt ze trots en legt even haar hand op Robertus' hand die op de tafel ligt.

"En we hebben een schat van een dochter. Amelia... Ze is drie jaar oud nu."

Bertje.

Robertus' blik valt even op de butler, die geduldig in een hoek staat te wachten totdat iedereen aan tafel zit. Gawd, hij ziet er écht creepy uit, maar hij is - althans, tot nu toe - wel behulpzaam... Hij kijkt even raar op als Dermot één of ander vierkant ding dat geluid maakt uit zijn zak haalt. Dreuzeltelg of niet, Bertjes kennis van Dreuzeltechnologie reikt niet verder dan de grammofoon.

Robertus bloost enigzins als Faith trots over hun huwelijk vertelt, en glimlacht.
"Ze is precies haar moeder," zegt hij met een zacht lachje. "En net zo koppig, af en toe."
Hij kijkt met een onschuldig glimlachje even opzij naar Faith. Hij is die ene keer nog niet vergeten... [a]

Amy

Amy aarzelt nog even, maar als Faith, Maddie, Jack en Dermot dan ook aan tafel gaan, volgt ze hen (naar de eetkamer '^^) Ze gaat zwijgend zitten en luistert. Als ze iets van haar willen weten, dan vragen ze dat maar =)

Finn glimlacht terwijl Beau ontzet kijkt als zijn haar in de war wordt gebracht door zijn peetvader.
Met smakkende geluiden likt hij verder aan zijn lolly, en laat zijn haar maar zo staan.
Hij is prins Beau , wat wil je nou?
Finn tilt zijn zoon op, gaat op een stoel zitten naast Amy en zet Beau dan op zijn schoot.
Beau kijkt nieuwsgierig naar de andere mensen die al aan tafel zitten en grijnst schaapachtig terwijl hij zich tegen Finns borst laat leunen.
'Nou, ik ben al blij dat we niet weer Abott aan ons been hebben.' Finn kijkt even opzij naar Amy.
Ze ziet er wel heel pretty uit.
'Zou die oude knar eigenlijk zelfs nog wel leven?'

Amy

Amy glimlacht liefjes als Finn naast haar komt zitten. Ze is zijn daad van 5 jaar geleden nog niet vergeten, toen hij haar op het meest ongelukkige moment dumpte. En toch kan ze niet ontkennen dat er wel wat rommelt in haar buik - en nee, dat is geen honger '^^ Ze kijkt even naar zijn zoontje vanwiezijdenaamnognietweet, die met een ontzettend onsmakelijk geluid aan zijn lolly sabbelt. Jep, net Finn.
"De heer Edgar Abott is helaas van ons heengegaan," zegt de butler dan ineens, welke Finns woorden opgevangen heeft, compleet emotieloos. Amy kijkt even geschrokken achterom, naar de butler in een hoekje achter haar stond. Ze glimlacht eventjes flauwtjes naar Finn.
"Daar is je antwoord," zegt ze met een '^^-gezicht

Bertje.

Robertus glimlacht beleefd als Dermot over zijn eigen huwelijk begint. Liz mag hij nog wel, maar Dermot kan hem dus geen flikker boeien '^^ Hij kijkt maar even kort op als de butler mededeelt dat Abott dood is, en onderdrukt de neiging om "Het werd wel eens tijd, zeg" te zeggen. Nahh, zo wreed is Bertje niet, maar je kan nou niet bepaald zeggen dat Abott hen lief behandeld heeft. Als er iemand het verdient om te sterven, is het Abott. En komop, die gast was stokoud.

Hij kijkt een tikje geïrriteerd naar Dermot bij zijn opmerking, maar herstelt zich onmiddelijk, besluitend dat hij het alleen maar grappig bedoeld heeft en hij gewoon geen humor heeft. Met hij wordt natuurlijk Dermot bedoeld.

"Ja, eigenlijk wel ja," zegt hij met een glimlachje, en ogen die een heel klein beetje, maar nauwelijks merkbaar toegeknepen zijn. "En jij, nog gangsters van je afgeslagen?"

Finn kijkt geschrokken om als er een stem uit het niets opdoemt.
' Ow...Jammer.' Komt er als enige reactie uit zijn mond bij het nieuws dat Abott hen verlaten heeft.
Alsof dit Finn ook maar iets kan schelen. Dat de Duivel Abott maar gebruikt als zijn persoonlijke slaaf ofzo. De ouwe verdient het wel. Hij had hen ook nooit geholpen, had te veel fun gehad in zijn saddistische dingetjes.
Finn moet onwillekeurig even terug denken aan de tijd in het huis, en hij krijgt een beklemmend gevoel vanbinnen als hij zijn blik laat rusten op de deur naar de woonkamer toe.
Hij weet nog maar al te goed hoe hij daar voor zijn leven heeft moeten worstelen tegen Robertus die onder een vloek zat.
Finn gaat afwezig met een hand door zijn zoons haar, en onderdrukt een zucht tot hij weer bij zijn positieven schiet omdat hij Robertus iets hoort vragen aan Dermot.
Zwijgend kijkt hij toe, laat hen maar doen en drukt een zoentje op Beau's kruin die met een schaapachtige grijns opkijkt.
'Wil je even rondkijken?'
Beau knikt heftig en klautert al half van Finns schoot af.
'Wel braaf zijn.' Gaat Finn, met strenge ondertoon verder, en kijkt zijn zoon eventjes veelbetekend aan.
Dan laat hij zijn blik even op Beau rusten die met zijn beer in de hand geklemt rond de tafel gaat en Lily door zijn hoofd spookt.
Hij heeft al jaren niets meer van haar gehoord, en stiekem had hij wel gehoopt dat ze hier zou zijn.
Hij is wel nieuwsgierig naar hoe het met haar zou zijn, en ze uiteindelijk iemand zou gevonden hebben want ze was kapot geweest toen hij afstand van haar nam.

Dermot glimlacht en haalt zijn wenkbrauwen op bij Robertus' zogenaamde come-back. Wat is het toch eigenlijk? Waarom kan hij met Robertus nooit een fatsoenlijk gesprek hebben? Oh, I know: omdat ze totaal verschillende interesses hebben, that's why... Hij haalt zijn schouders op.

"Ja, dat is dan ook m'n werk hé Roberto." zegt hij en kijkt dan naar de butler die in de hoek staat.

"Zeg, kunnen we hier ook wat te drinken krijgen ofzo? Ik zit hier dood te gaan van de dorst." zegt hij tegen de dude. Ach, beleefdheid is nooit een van zijn pluspunten geweest en dat zal ook nooit zijn. Maar hij krijgt toch altijd wat hij wil^^ Misschien dat wat wijn alles wat losser maakt hier. Iedereen lijkt zo... gespannen.

Faith glimlacht enigzins gevleid als Robertus vertelt over Amelia. Haar aandacht wordt afgeleid als butler vertelt dat Abott dood is. Het doet haar eigenlijk niks, hoogstens opluchting. Het gesprek tussen Dermot en Robertus is allesbehalve vriendelijk en ze luistert zwijgend terwijl ze stiekem onder de tafel een beetje nerveus met haar vingers te friemelt.

"Wat deed je ook alweer als werk?" vraagt ze dan toch maar aan Dermot, lichtjes nieuwsgierig.

Bertje.

Robertus kijkt Dermot nog even zwaar geïrriteerd aan, maar besluit dan verder geen aandacht meer aan hem te besteden. Tssk, hij gaat zich toch zeker niet tot zijn niveau verlagen? Hij kijkt even kort om naar de butler, opzoek naar een emotie, misschien een spoor van irritatie, maar de butlers gezicht blijft emotieloos. Hij knikt kort en stijfjes.
"Natuurlijk," zegt hij onderdanig, waarna hij de eetkamer uitloopt.

Robertus trommelt afwezig met zijn vingers op tafel. Hij volgt met zijn blik zwijgend even de kleine Beau, die om hen heen dribbelt. Alineavulling, Alineavulling, Alineavulling, Alineavulling, Alineavulling, Alineavulling, ...

Dermot kijkt Liz aan als ze zegt dat hij niet zo moet praten tegen een butler en haalt zijn schouders op. Waarom mag dat dan niet? Het is maar een butler...
Hij kijkt Faith wat verbaasd aan als ze hem over zijn beroep vraagt. had hij dat vijf jaar geleden al niet uitgelegd? Hm... misschien niet goed genoeg, dan is het daar nu tijd voor. ^^

"Well... Ik werk bij de MS oftewel de Magical Security, een organiatie die werk verricht op verschillende vlakken. Eigenlijk komt het erop neer dat wij instaan voor de veiligheid op evenementen, van celebrities, van bedrijven, noem maar op. Eigenlijk zoiets als schouwer, maar ons werk ligt veel breder." vertelt hij gepassioneerd. Zijn werk is echt belangrijk voor hem en dat hoor je ook in zijn uiteenzetting over de MS.

"Wij worden namelijk ingehuurd, we werken zelfs voor dreuzels. Natuurlijk staan we daar niet bekend als de Magical Security maar als de Master Security. Daarom is het als lid van de MS niet alleen belangrijk om goed met magie om te kunnen, maar je moet ook op een dreuzelmanier je plan kunnen trekken."

Dermot kijkt even naar de rest, om te zien of ze het wel interessant vinden. Er valt niets van hun gezicht af te lezen, dus gaat hij maar even door. Natuurlijk vindt hij het wel leuk nu dat iedereen naar hem aan het luisteren is^^ Yay, aandacht voor Dermot.

"En zoals ik daarstraks al heb verteld ben ik pas gepromoveerd tot ploegleider van ploeg 5, wat eigenlijk inhoudt dat ik verantwoordelijke ben en de ploeg organiseer. Boeiende job."

Hij glimlacht charmant naar Faith.

"Is het zo wat duidelijker?"

Bertje.

Robertus probeert nog een geïnteresseerd gezicht te trekken als Dermot over zijn beroep begint te vertellen, maar het lúkt gewoon niet. Hij mag Dermot gewoon écht niet, ook niet na 5 jaar.
"Énig," zegt hij met het nodige sarcasme, verveeld met zijn vork spelend. De butler, komt zwijgend en haast geluidloos weer binnen, terwijl hij drinken inschenkt voor iedereen aan tafel.

"De overige gasten hebben wat vertraging opgelopen, dus kunt u al beginnen," deelt hij mee. Hij klapt in zijn handen, en er verschijnt een waar feestmaal op tafel. Hij knikt kort, en verlaat de kamer weer. Robertus kijkt verheugd naar een biefstuk dat op zijn bord verschenen is. Ah, eten! : D

Faith luistert met enige interesse naar Dermot die over zijn beroep vertelt. Het klinkt allemaal wel boeiend en misschien ook wel een beetje spannend. En nu begrijpt ze ook wat hij daarnet zei over een promotie. Ze herinnert zich nog vaag dat hij ooit eens iets had verteld over de MS maar dat was ze allang vergeten. Ze knikt met een glimlachje bij zijn vraag. Veel duidelijker.

"Maar is dat niet een gevaarlijk beroep?" zegt ze fronsend. "Als het met schouwers te vergelijken valt, lijkt het me niet echt veilig..."

Ze kan een kleine grijns niet onderdrukken als Robertus enorm geïnteresseerd lijkt. Ah well... die twee hebben elkaar nooit gemogen. Hoe zou dat toch komen... Ze knippert even met haar ogen als plots de tafel gevuld wordt met 'heerlijk uitziend eten' *kan niet op het juiste woord komen* [a]

Finn houdt zijn zoon even in de gaten, maar merkt dat hij zijn manieren aan het houden is.
Hij glimlacht even, kijkt dan kort om als de enge- niet zo eng als Abott, want niemand kan de ouwe knar overtreffen- butler zegt dat ze mogen beginnen eten.
Finn zucht even, als het eten op tafel verschijnt, en Lily er nog steeds niet is.
Ergens vindt hij het wel jammer, hij had haar graag nog eens gezien maar langs de andere kant moet hij haar nu ook niet confronteren.
Hij kijkt vlug rond om te zien waar zijn zoon is, maar vindt hem niet.
Haastig trekt hij het tafellaken een beetje omhoog, en kijkt onder tafel waar hij Beau opnieuw een aanval ziet doen op Bertjes schoenen.
'BEAU!' mompelt hij sissend, en ziet de kleine hummel onschuldig omkijken.
Finn schudt zijn hoofd als hij ziet dat het hem gelukt is om de veters aan elkaar te knopen.
Net wil hij zijn zoon berispen en zeggen dat hij ze moet los doen als hij wel een heel bekende stem hoort die zich verontschuldigt dat ze te laat is.
Hij stoot zijn hoofd pijnlijk tegen de rand van de tafel aan, en komt met een pijnlijk gezicht weer vanonder tafel om over zijn kruin te wrijven.
Dan kijkt hij zwijgend naar Lily, die met een kleine glimlach in de deuropening staat.
Omg...Ze is toch gekomen.