Haunted Mansion - 2 * ONDER CONSTRUCTIE * NIET POSTEN *

Liz knippert met haar ogen. "Mijn god, dat meen je niet. Bertje zou familie kunnen zijn van Abott? Nou ja, het hoeft inderdaad niet... maar moet je je het eens voorstellen." Ze grijnst half.

"Het werd wel tijd dat ze eens gingen zoenen, zeg... het zat er allang aan te komen."
Ja, wie zou ze binnenkort nog eens zoenend aantreffen? Je had Finn en Amy, Bertje en Faith, Jack en Maddie - al was Maddie nu eventjes weg - en het leek erop dat Martin Melody wel leuk vond... Tsja, wie zijn er dan nog over? Lily en Liz, right...

"Ah, onze afwas was eigenlijk nogal deprimerend," zegt ze. "Het ging over op welke manieren we hier zouden kunnen doodgaan."
Liz rilt even. "Maar misschien kunnen we het beter over wat anders hebben, aangezien we toch klaar zijn met de afwas. Wat zullen we eens gaan doen? Waar zijn we nog niet geweest om Maddie te zoeken?"

De warmte van zijn lichaam en zijn zachte lippen zorgen ervoor dat ze zich licht in haar hoofd voelt worden. Ze geniet van zijn kus en trekt hem nog dichter tegen zich aan - als dat al mogelijk is. Faith kust hem teder en zachtjes terug. Haar vingers verdwijnen in zijn haar en ze woelt met haar hand erdoorheen. Opnieuw voelt ze zijn kus op haar lippen en voor hij loslaat bijt ze zachtjes in zijn onderlip en kijkt ietsje ondeugend in zijn donkerblauwe* ogen. Ze laat haar handen op zijn borstkas rusten en laat haar hoofd ertegen rusten. Ze hoort zijn snelle hartslag en voelt zijn handen om haar middel. Een roekeloze gedachte gaat door haar heen. Met gesloten ogen streelt ze zachtjes zijn hals met haar vingers. Faith vindt dat ze nu eigenlijk moet loslaten maar haar hart denkt daar anders over. Ze voelt zich zo veilig en gelukkig zo in zijn armen.

* DONKERblauw puh xD

Blondie.

"Slachtoffertje spelen-?!"
Hij kijkt haar zwijgend aan, met een licht norse blik die uitstraalt: daag-me-niet-uit-jongedame!
'Je hebt me goed gehoord, inderdaad.'
"Als jij het zegt,"
Finn snuift diep terwijl hij haar aankijkt.
'Ik verwacht wel meer dan wat je nu geeft, weet je.' zegthij dan.
'Als je me genomen hebt om met mijn voeten te spelen, moet je maar iemand anders zoeken.'
Hij kijkt haar dan dreigend aan.
'Wie is Jonathan?'

''Bertje, een dreuzeltelg?'' vraagt Martin een beetje ongelovig aan Lily. ''Ik kan het me niet voorstellen.'' vervolgt hij. Daarna ziet hij de ongeloof op Jack's gezicht. ''Kom op, niets is zeker.'' zegt hij op een rustige toon. Alhoewel het zou nog steeds heel goed kunnen.

Martin kijkt heel voorzichtig naar Mel als hij Liz hoort. ''Volgens mij hebben we overal gekeken.'' geeft hij als antwoord. ''Alleen de tuin en Abott's huisje zijn we vergeten.'' komt er achteraan.

Blondie.

Finn kijkt Amy opstandig aan, terwijl zijn linkerneusvleugel trilt van nijdigheid. (LOL xD)
Hij geniet even van zijn triomf als hij merkt dat ze bleek wegtrekt na zijn woorden. Dus er was wel degelijk iets aan de hand met die die...Jonathan!
"H-hoezo? Dat gaat je helemaal niets aan."
Finns ogen vernauwen zich tot kleine spleetjes, terwijl hij de ontzetting vanbinnen probeert te onderdrukken.
'...Dat- Dat gaat me helemaal niets aan?!' brult hij er, haast spugend, uit.
Nét...Net niet begint zijn rechteroog krankzinnig zenuwtikjes te geven.
Hij neemt een paar stappen afstand van haar en haalt diep adem.
'Best...Dan gaat het me niet aan.'
Hij laat zijn blik kort op haar rusten, en keert zich dan met de rug naar haar.

Liz staart nadenkend voor zich uit.
"Ja, in de tuin zou kunnen natuurlijk..." Ze probeert om niet aan al die grafstenen te denken. Niet. aan. die. stenen. denken. o.0
"Of in Abott's huisje. We kunnen er best wel eventjes gaan kijken."

Liz staat aarzelend op. "Wie gaat er mee, dan? Melody? Martin?"
Dan komen Faith en Robertus de kamer binnenzweven. Wow, die zagen er verdwaasd gelukkig uit xD. "Welkom terug op aarde," grijnst ze.
"We gingen net even kijken of Maddie misschien ergens in de tuin is..." Ze steekt een rode lolly in haar mond en begint er ijverig aan te likken xD.

Blondie.

Finn slaat opstandig zijn armen over elkaar en staart naar buiten terwijl hij vertwijfeld op zijn lip bijt.
Jonathan...Stomme Jonathan. Wat heeft die Jonathan wat ik niet heb?!
"H-heb je in mijn spullen zitten neuzen?"
Finn kijkt, met tegenzin om, maar reageert niet.
Puh, zij zit in de problemen, niet hij!
"Het is niet wat je denkt,"
'Wat moet ik denken? Ik denk niets. Moet ik misschien denken dat Jonathan je zoontje is van drie maanden oud?!'
Finn trekt dan een gezicht bij de gedachte.
God, nee...Laat ze geen tienermoeder zijn. O.o
Hij kan het zich al voorstellen dat hij een klein ventje voor zijn neus krijgt, klaar om ververst te worden, en omdat het zijn zoon niet is, piest dat kleine hukkeltje lekker recht in Finns gezicht.
Kind van de duivel. =O
Serieus, Finn wil geen kindjes van andere vieze pervie mannetjes die te laf zijn als ze horen dat hun vriendinnetje zwanger is.

Blondie.

Finn zit nog half in gedachten bij de ongelooflijk goed mikkende baby, zeker voor zijn leeftijd O.o, als hij wordt teruggebracht naar de realiteit omdat hij Amy's stem vaag hoort.
"Nee, dat niet, "Godzijdank niet. Nee, het is... laat maar. Het doet er niet toe."
Finn haalt zijn neus ontzet op en kijkt haar, haast de woorden uit haar sleurend, aan.
'Leg dan uit wie hij is!'
God, ieder blonde haartje op zijn hoofd schreeuwt het uit van nieuwsgierigheid. Ze roepen bijna: 'WE WANT TO KNOW' in koor.
Moest Finn rond lopen, waardoor zijn haar wappert, zou je hen haast horen door de wind. (Meligheid ^^")
"Hij is weg, het doet er niets meer toe."
Hoe bedoel je; hij is weg?!
"... was je jaloers?"
Finns nekharen gaan overeind staan bij de J-vraag.
Bah, wat heeft hij een hekel aan dat woord, en hij zal en wil het ook niet toegeven! >D
Tuurlijk ben ik jaloers! Je bent mijn vriendinnetje! Die Jonathan moet met zijn boerenhanden van mijn poezelig en breekbaar meisje blijven. AAAAAAARGH!
'...Nee.' Antwoordt hij luchtig op haar vraag, en laat zijn handen verdwijnen in zijn broekzakken.

Blondie.

Finn trekt een gezicht als hij merkt dat Amy hem langs geen kanten gelooft.
Haar 'aaauw' gezichtsuitdrukking zegt meer dan genoeg. -.-"
Hij mompelt iets en laat zich neerzakken op zijn bed, nadat hij een paar schoenen op de grond heeft gezet.
"Hij was gewoon een hele goede vriend... Die-... weg is. Dat is alles."
Finn wuift haar woorden weg en onderdrukt een diepe zucht.
Hij houdt niet van jaloers zijn. >.<
"Je weet toch dat ik zoiets niet zou doen? Jeweetwel... dat wat je dacht..."
Finn kijkt zwijgend op en haalt zijn schouders achteloos op.
'Buh, het zou niet de eerste keer zijn.'