Haunted Mansion - 3 * ONDER CONSTRUCTIE * NIET POSTEN

Evil'ische eerstejaartjespester.

Finn is er net van overtuigd dat de eerstejaar niét Amy was, en kijkt geamuseerd op naar haar.
Oh, maar er waren soms ook zulke kinderachtige mensen! Mensen die je opsloten in bezemkasten, of je haren afknipten. Ene Robin, en, euh... hoe heette die andere ook alweer? Jemig, ik weet het niet meer. Hij was net zo blond als Finn." ^^ "Wat een etter was dat. Maargoed, hij werd van school getrapt zijn laatst-"
Finns weinige kleur uit zijn gezicht trekt weg, hij neemt alvast een paar stappen afstand en glimlacht ongemakkelijk.
"MIJN POEZELIGE HAARTJES!"
'...ik heb geen flauw idee waar je het over hebt.' Antwoordt hij met een O.o gezicht.
Hij doet zijn handen samen, doet alsof er niets aan de hand is en snuift dan diep.
'Jij schoot beukers op me af!'
Hij kan zich nog goed herrineren hoe kleine Amy- die verdacht op Wednesday van the Addams family leek- haar stomme toverstok had getrokken, gemeen in zijn en Robins gezicht had gegrijnsd en dan beukers op hen had afgeknald.
Finn had drie dagen in de Ziekenzaal moeten liggen, had een blauw oog en een litteken op zijn rechterknie.
Dus hadden Robin en Finn besloten van haar toen maar in een roze olifant te betoveren, wat ronduit hilarisch was geweest.
Damn, waar Transfiguratie al goed voor is. >D

Evil'ische eerstejaartjespester.

"Oh, ik heb je die rotstreek met die olifant nog niet vergeven, Coolsaet! Maar ik hoop dat je het het waard vond om het Toverdrankenlokaal een maand elke dag handmatig te poetsen waard vond. Puh."
'En ik vond je net nog zo schattig, Elliot!' Antwoordt hij met een grijns op zijn gezicht.
Ze hadden haar eerst nog flashy oranje bollen op haar olifantenlijfje willen bijgeven, maar dat was een beetje te veel van het goede geweest.
Hij slaat zijn armen over elkaar.
'Ohja, nog bedankt voor je trucje met je gordijn.'
Hij moet terug denken aan zijn ik-word-de-GZ-in-geduwd- met-een-jurkje.
'Ze konden er nog goed mee lachen, en de meesten dachten dat het een grap was van mij.'
Hij grijpt Amy, zet haar hoofd knel onder zijn oksel en wrijft met zijn vuist over haar kruin.

Lily kijkt even raar naar Amy en Finn als Finn blijkbaar Amy gepest heeft in zijn laatste jaar.
'Spinnen, haar knippen... Beukers?' Lily kijkt van de ene naar de andere als de beschuldigingen over en weer vliegen. Nu vindt Amy Finn vast niet zo leuk meer.
'... Olifant?' De gedachte aan Amy als roze olifant is teveel voor Lily en ze proest het uit. Ze dempt haar lachen door haar hand tegen haar mond te drukken. 'Dat ik dat gemist heb op school!'
Lily trekt een raar gezicht terwijl ze half haar lach probeert in te houden. "Ik ga kijken voor ontbijt." Brengt ze met moeite uit en spurt haast naar binnen. Eens binnen, schatert ze het uit om haast niet meer bij te komen.

Met nog steeds een grijns op haar gezicht, loopt ze naar de keuken. Jacky volgt haar op de hielen, in de hoop iets lekkers te krijgen. In de keuken aangekomen, geeft Lily Jacky een stuk vlees dat over is. Ze trekt dan maar de kast open om het gerief voor het ontbijt op tafel te zetten.

"Zat jij in hetzelfde jaar?" Verbaasd kijkt Liz Dermot aan. Vreemd. Zeer vreemd. Ze kon hem zich helemaal niet zo herinneren...
"Wat grappig," glimlacht ze dan. "Dan moet je er vast heel anders hebben uitgezien, want ik herken je totaal niet... Maar misschien zat ik wel te veel met mijn neus in de boeken." Ze grinnikt eventjes.

Ze lacht hardop als ze Finn en Amy hoort. God, 't zou ook eens niet. Stelletje mafketels dat het waren :3.
"Heuhj, David," begroet ze hem. "Je weet niet wat je hebt gemist aan Zweinstein..."
Ze hoort haar maag knorren, en een blos gaat omhoog tot haar wangen. Oeps, leuk geluidje.
"Ja, ik heb wel honger," zegt ze overbodig. Ze staat op, trekt haar kleren recht en kijkt naar Dermot. "Ga je mee?"

Dermot kijkt even naar Amy als die zijn tuinstoel verbeedt en daarna nog eens naast hem komt zitten. Whatever... Wauw, wat kunnen zij en Finn veel lawaai maken zeg, dat vindt hij niet leuk. Héy híj is hier wel de gewonde, knappe player die altijd in de belangstelling staat! XO Faith vraagt of ze zijn buik eens mag zien zometeen.

"Jij altijd, baby, altijd." denkt hij en knikt. Zometeen na het ontbijt zal hij zich eens laten onderzoeken door Faith.

Liz stelt voor om te gaan ontbijten en dat vindt hij een ok idee. Hij staat voorzichtig op, voelt hoe de pijn weer in zijn buik begint te steken en gaat terug zitten. Dermot slikt even en vindt het toch even genant maar staat toch weer op en grijnst naar Liz.

"I'm ok." knikt hij. Hij kijkt even naar Faith.

"Straks na het ontbijt of wat?" en dat is deze keer níet fout bedoeld.

Dermot stapt samen met Liz naar de keuken en gaat daar zwaar ademend aan tafel zitten. FFF******CK dit is zó vervelend. Normaal maakt hij de hele dag plezier en loopt hij zonder probleem rond, nu voelt hij zich net een oude man van 89 ofzo... Kwaad kijkt hij naar het theekopje dat nog op tafel staat. Als blikken konden doden... dan was het theekopje dood^^'

Liz bijt eventjes op haar lip als Dermot weer moet gaan zitten. Gelukkig zegt hij al dat het goed met hem gaat, maar toch vindt ze het erg vervelend voor hem. Ze slentert naar de keuken en begint Lily te helpen dingen op tafel te zetten. Ladieladiela, kaas, worst, chocoladehagelslag...

Ze glimlacht eventjes naar Dermot als hij het theekopje boos aan zit te kijken.
"Dat kopje heeft je niks misdaan, hoor," grijnst ze. "Maar ik snap dat het erg vervelend voor je moet zijn, zo..." vervolgt ze wat serieuzer. "Kan ik nog iets voor je doen? Koffie, thee?" Iets anders? Ze sabbelt op haar lolly en begint maar in de kasten te rommelen, om de borden en 't bestek te vinden.

Dermot kijkt naar Liz en haalt zijn schouders op als ze zegt dat het kopje hem niets heeft misdaan. Hij begint het ondertussen wel erg warm te krijgen en de pijn in zijn buik begint nu echt te steken en te kloppen. Hij heft zijn t-shirt op en ziet hoe het nóg blauwer is geworden. Dermot begint zwaar te zweten en hij voelt zich wat draaierig.

"Ik voel me echt niet goed..." mompelt hij en legt zijn voorhoofd op het houten tafelblad.

"F**********CK!!!" gaat het door zijn hoofd en hij knijpt zijn ogen dicht.

Liz zet net een bord op tafel als Dermot zegt dat 'ie zich niet goed voelt. Oh jee, oh jee. Ze loopt naar hem toe en kijkt hem bezorgd aan, als hij met zijn hoofd op tafel gaat liggen. Shizzle. Voorzichtig voelt ze hem aan zijn voorhoofd, dat behoorlijk warm en zweterig is. Gedachteloos strijkt ze wat van zijn haren weg.
"Dit is niet goed," mompelt ze. "Ik ga Faith even halen, denk ik." Ze bijt even op haar lip. Arme Dermot.

Ze kijkt nog even naar hem, draait zich dan om en snelt naar buiten toe, naar Faith toe. Het kan haar eventjes niet schelen dat die bezig is met Robertus.
"Faith," zegt ze, "Het gaat niet goed met Dermot... Zijn buik is echt helemaal blauw, hij ligt met zijn hoofd op tafel en is heel warm en zweterig..." Zenuwachtig hopt ze van haar ene been op het andere. Hopelijk weet Faith wat te doen... Maar dat zal vast wel. Ze heeft intussen zowat iedereen van de bijna-dood gered. Behalve Liz dan, bedenkt ze zich ineens. Ik heb nog niks gehad, wat een geluk.

ooc: toch nog even posten ^^ sleur Dermot maar mee en leg hem maar in bed hoor^^



Dermot hoort Liz vaag zeggen dat ze Faith gaat halen en hoe ze hem alleen laat. Hij voelt zich echt rot en het voelt net of zijn buik elk moment kan gaan barsten of ontploffen, het is net of hij krijgt duizenden zwaarden door zijn maag gestoken. Niet veel later komt Faith naast hem zitten en raakt hem aan. Hij heft zijn hoofd op als ze vraagt of hij kan rechtstaan. Helemaal bezweet gaat hij rechtzitten, zijn ogen gesloten en probeert recht te staan. Of in ieder geval, iets wat erop lijkt. Hij staat hijgend tegen de muur met zijn ogen dicht.

"I'm fine, I'm fine, I'm fine..." blijft hij mompelen en weet eigenlijk niet meer wat er rond hem gebeurt. Hoe komt het nu toch dat het ineens zo slecht gaat, vanochtend was hij ok...

Dermot voelt zich ietsje beter als hij op zijn bed ligt maar het is nog steeds of zijn buik elk moment kan ontploffen. Hij voelt hoe Faith zijn voorhoofd voelt en sluit zijn ogen, nog steeds zwaar ademend en zwetend. Hij voelt hoe ze zijn t-shirt omhoog doet en kermt het uit van de pijn als ze, toch zachtjes, op zijn buik doet. Het is net of ze hem aan het martelen is, het odet zó'n pijn. Daarna moet hij iets opdrinken... Hij heeft gewoon geen energie om tegen te pruttelen en drinkt het zonder morren op. Laat mij de smaak beschrijven: meng twee rotte eieren met 150 gram rotte vis en laat dit een maandje in de zon staan. Smakelijk! NIet dus... Hij hoest nadar hij het spul heeft ingeslikt en legt zich terug neer op zijn rug.

Dermot begint rustiger te ademen en de pijn wordt verzacht. Hij voelt hoe zijn buik warm wordt en kalmeert uiteindelijk een beetje. Hij heeft geen energie is, wat gek is want het is nog maar ochtend. Het is net of hij heeft 3 nachtjes doorgedaan. Misschien een bij-effect van het drankje. Dermot draait zijn hoofd naar Faith, zijn redster.

"Thanks..." zucht hij en schudt zijn hoofd. Dit is niet leuk, dit is niet leuk, dit is niet leuk. Nu móet hij in bed blijven liggen... Hij kijkt rond zich en ziet dat buiten hem en Faith niemand in de kamer is. Waar is zijn persoonlijke draagster?

"Waar is Liz?" vraagt hij dan maar.

Finnerd.

"Au- auw, Finn, dat doet pijn!"
'Ja, he?' antwoordt hij geamuseerd, half genietend van zijn macht terwijl hij weer het gevoel van vroeger terug krijgt.
Damn, dit moest Robin zien. >D Jammer dat de knul dood is.
Finn bijt even op zijn lip als hij moet terug denken aan de tijd dat hij bericht had gekregen.
Het was ook zo'n stom ongeluk geweest.
"Laat me los!"
Finn hoort Amy maar half, en voor hij het beseft verliest ze haar evenwicht waardoor hij wordt meegesleurd.
Hij kan nog net ontwijken, van volop een borst te grijpen en belandt recht met zijn gezicht in haar nek.
Licht ontzet kijkt hij op naar haar.
Kleine verleidster. =O
"Laat me nou lohos!"
Finn laat haar los, kucht even, staat recht, doet zijn trui goed en staart op naar de hemel alsof er elk moment iets op zijn hoofd kan vallen.
Niets gebeurd...
"En ik bén schattig!"
'Als je dat echt over jezelf denkt...' Mompelt hij met een klein grijnsje.

Lily glimlacht als Liz haar komt helpen. Als Liz terug loopt naar de eetkamer, is er blijkbaar iets mis met Dermot en gaat Liz hem helpen. Lily doet dan maar verder met de tafel te dekken en kijkt op als Robertus haar komt helpen. "Hey terug." Glimlacht ze. "We kunnen zo aan tafel, alles staat zo goed als op tafel." Vermeld ze tegen hem.
Jacky kijkt ondertussen nieuwsgierig van Lily naar Robertus.

Lily zet het laatste dat ze vast heeft op tafel en loopt terug naar buiten toe. "Komen jullie eten?" Vraagt ze dan aan de mensen die nog buiten staan. "Het ontbijt is klaar." Ze kijkt even naar Finn die onschuldig kijkt. 'Ik ken die blik...'
Ze besluit er maar niets van te zeggen en loopt dan terug naar de eetkamer en ploft neer aan tafel. Ze trekt de mand met broodjes dichter en begint er eentje te smeren.

Liz slaakt een opgeluchte zucht als Faith gelijk naar binnen gaat en Dermot verzorgt. Godzijdank, zij wist vast wel wat te doen. ^^ Ze blijft nog eventjes buiten staan, maar besluit al gauw dat het te koud is en loopt snel weer naar binnen. Mmm, Faith en Dermot zijn weg, dan gaat het echt slecht met hem. Ze wrijft eventjes vermoeid in haar ogen, en gaat aan tafel zitten.

"Heuhj, Robertus," begroet ze hem gapend, terwijl ze naar het brood en de boter reikt. Zo, flink wat brood met véél hagelslag moet een lekkere bodem leggen in mijn maag. Ze propt het zo snel mogelijk naar binnen, giet wat thee in een kop, gooit er veel suiker bij en staat alweer op.

"Ik ga even kijken hoe het met Dermot is," zegt ze tegen niemand in het bijzonder, en voorzichtig loopt ze met haar thee de trap op naar zijn kamer. Aawww, hij ligt daar wel overduidelijk pijn te lijden op het bed. Voorzichtig gaat ze zitten.
"Hey," zegt ze zacht. "Gaat het alweer een beetje? Doet het erg veel pijn?" Ja duuhhh, Liz.

Ameh

Amy giechelt blozend als ze zijn gezicht in haar nek voelt. Oh, smexeh :O
"Je gaf net zelf toe dat je me schattig vond!" lacht ze, met een zogenaamd verontwaardigde toon. Ze krabbelt omhoog, trekt haar rok recht, en kijkt alsof er helemaal niets aan de hand is. ^^ Ze staat op, staat eventjes een paar secondes recht voor Finn, onderdrukt de neiging om hem gewoon vol op z'n bek te zoenen - ook al staat David er nog gewoon bij - en loopt dan maar naar binnen.
"Nou, ik ga ontbijten," zegt ze, op een toon alsof ze niets verkeerds heeft gedaan [a][/color]

Robertus

Robertus glimlacht even vriendelijk, en schuift zelf ook aan als het ontbijt klaarstaat. Jacky springt hoopvol op zijn schoot en loert naar Robertus' bord, waar al een boterham met worst klaarligt.
"Néé, Jacky, af!"
Jacky kijkt hem boos aan, en probeert opstandig op de tafel te klimmen, maar Robertus pakt hem op en zet hem weer op de grond. Jacky blaft boos, en springt nogmaals op zijn schoot, om het weer te proberen. Na zo ongeveer zes keer zucht Robertus geïrriteerd.
"Ok ok, neem jij het dan maar, mormel," gromt hij, en hij gooit het brood met worst en al op de grond, voor Jacky's neus. Jacky kijkt hem met onschuldige puppy-oogjes - letterlijk! XD - aan, voordat hij hem vrolijk begint op te peuzelen. Robertus zucht en smeert een broodje kaas voor zichzelf [/en deze post was nútteloos! XD]

Dermot ligt lekker warm onder zijn dekens als Faith antwoordt op zijn vraag waar Liz is. Hij schudt zijn hoofd.

"Als ze wil komen, komt ze wel..." mompelt hij vermoeid en wrijft in zijn ogen. Hij draait met zijn ogen als hij hoort dat hij in bed zal moeten blijven, oeh... Faith begint er nog bij te dreigen ook! Misschien is dat het beste ook, maar Dermot kennende zal hij zo snel mogelijk terug op de been willen zijn.

"Als ik terug kan stappen ga ik uit bed hoor..." mompelt hij en geeuwt luid.

Als hij een glas water wordt aangeboden neemt hij het met een flauwe glimlach aan en neemt er kleine slokjes van. Firewhiskey heeft hij nodig ha! En een sigaret... Maar dat zal hierbinnen wel niet mogen, watjes.

Dermot zet het lege glas op zijn nachtkastje en kruipt wat dieper weg in de dekens en probeert zijn buik niet aan te raken. Het voelt zo gek...hij begint in een soort roes te geraken. Dan komt Liz binnen en hij kijkt op met een glimlach.

"Hi, yeah... I'm fine..." zegt hij met een ^^-face. Hij voelt zich een beetje licht in het hoofd, waarschijnlijk van het drankje.Hij kijkt maar wat wazig uit zijn ogen.

"Maar ik moet in bed blijven van de dokter." zegt hij met een knikje en een knipoog naar Faith. Daarna kijkt hij terug naar Liz.

"Dan blijf je toch hier he? Dan ben ik niet alleen." mompelt hij. Alleen zijn zou één van zijn nachtmerries kunnen zijn, er moet minstens 1 iemand zijn die al zijn/haar aandacht aan hem geeft. En liefst dan een zij (a).

Liz glimlacht opgewekt naar Dermot.
"Zei de dokter dat, ja?" grijnst ze geamuseerd, met een blik op Faith. "Dat lijkt me maar beter ook, voor je het weet lig je weer bont en blauw op de grond... En dat willen we tenslotte ook niet." Nee, dat willen we zeker niet, vooral Liz niet. Whuhahaha, ineens komt er een maf beeld in haar op. Dermot in een pinopak xD. [Blame Dennis, met zijn Lama-filmpje] Ze grinnikt hardop.

Ze slurpt even aan haar - zoals gewoonlijk te zoete - thee en warmt haar handen aan het theeglas, en glimlacht eventjes verlegen als hij vraagt of ze blijft.
"Tuurlijk blijf ik," zegt ze met een knipoog. "Straks overkomt je nog iets engs, en hang je aan de kroonluchter ofzo. En alleen zijn is ook helemaal niet leuk..." Haar lippen krullen om in een glimlach. Nee, alleen zijn was helemaal niet leuk, Liz zou lekker hier blijven, bij Dermot ^^.

Ze maakt het zich gemakkelijk en leunt achterover.
"Dus... wat doe je eigenlijk in het dagelijks leven?" vraagt ze. Ja, beetje saai onderwerp, maar wat moet ze anders eigenlijk vragen? :3

Finnerd, kinda bored terwijl zijn tweelingsbroer aan het bekken was met een viswijf. xDD

"Je gaf net zelf toe dat je me schattig vond!"
Finn kijkt haar met een sarcastisch gezicht aan, en slaat zijn armen over elkaar.
'Ik was aan het grappen, Elliot.'
"Nou, ik ga ontbijten,"
Oja, in alle opwinding met smexy Amy, had hij Lily niet horen roepen.
Nuja, ergens vaag zo. ^^"
Wacht, opwinding?!...Finn, néé!
Waaat? ^^"
Hij grijnst lichtjes, wacht tot Amy weg is en volgt haar dan ook naar de eetkamer toe.
Finn laat zich naast Lily neerploffen en neemt een broodje.

Lily kijkt op als er zich mensen bij haar aan tafel voegen. Ze glimlacht eventjes en neemt dan een hap van haar broodje met choco. Ze moet lachen als Jacky erin slaagt om Robertus' boterham af te luizen.

Ze kijkt op als Finn naast haar ploft en glimlacht lichtjes. "Hey..." Zegt ze met een zwakke glimlach en neemt opnieuw een hap van haar broodje. Ze kijkt even opzij en zucht lichtjes. 'Ik wil hem zoeneeeen!' Denkt ze onwillekeurig.
Ze laat haar blik even naar Amy glijden. Ze wil het er zo graag inwrijven bij Roze Suikerspin, maar besluit dat toch maar niet te doen.

Ze schenkt wat te drinken in voor haar en drinkt wat. Als ze genoeg gegeten heeft, laat ze zich lichtjes onderuit zakken en laat haar hand op Finns been, onder tafel, rusten.

Finnerd.


Finn kijkt opzij en glimlacht als hij een goedemorgen krijgt van Lily.
'Hey.' Antwoordt hij terug, en drukt een zoen op haar wang.
Hij richt zich dan weer op zijn broodje, kijkt op als Amy zich laat neerploffen en ook aan het ontbijt begint, en doet dan rustig verder.
Net als hij een hap neemt, legt Lily een hand op zijn been.
Als ie maar daar blijft. O.O
Hij moet onwillekeurig grijnzen, kijkt Amy dan recht met een nog grotere grijns aan en geeft haar een schop onder tafel.
'Alles trouwens in orde met Jake Mcain?'
Finn kijkt haar veelbetekend aan.
Hoe had hij in godsnaam kunnen vergeten dat Robin en hij hadden te weten gekomen dat de grootste nerd van Zweinstein de kriebels had voor Amy. Ze hadden hem met maar al te veel plezier aangemoedigd.
( Flashback...REWIND!)
Ah, kom op, Jake...Wat kan er nu in godsnaam verkeerd gaan?
Ja, Finn heeft gelijk, er kan niets verkeerd gaan.
Ik ben haast zeker dat ze iets voor je voelt.
...Denk je?
Sure! Heb je haar blikken dan nog niet opgevangen?! Ze kwijlt haast over je. Kom op, vraag haar uit voor een onderonsje in de tuin ofzo. Misschien wordt ze wel je vriendinnetje.
Ja, niet alleen is het bij Robin opgevallen maar ook bij mij! ...Misschien mag je dan wel stoute dingetjes doen met haar.
Finn en Robin hadden niet meer bijgekomen toen Jake, vol zelfvertrouwen naar Amy was toegelopen en haar wel twee maand, tot haar ergernis, had gestalkt.
Ze was er nooit achtergekomen dat Robin en hij er achter zaten. >D[/i]

Ooc: En nu moet ik naar de tandarts. -.-"