Haunted Mansion - 3 * ONDER CONSTRUCTIE * NIET POSTEN

Finnheid.

Finn staart half afwezig naar de haard voor zich, dat net vrolijk is aangeknapperd, en hij onderdrukt een zucht.
Hij trekt zijn arm dan terug in de veronderstelling dat Amy zich nu wel al beter zal voelen.
Net op dat moment komt Melody hysterisch binnen, gaat Robertus hun hachje redden, en wat doet Finn?
Die laat zich nog meer onderuit zakken. ^^"
Hij kijkt op naar Lily, glimlacht even en laat zijn blik dan over de talloze schilderijen glijden terwijl Lils recht staat.
Hij krabbelt recht, volgt haar voorbeeld en gaat naast haar staan om de groep te kunnen onderscheiden.
Maar in tegendeel, in de plaats van dat hij de groep ziet, staart hij naar het spiegelbeeld van zichzelf dat reflecteert in het raam.
Hij wil net zijn blik afwenden, als een grote brede vent, waarvan het gezicht niet zichtbaar is, achter hem staat en het lemmet van het mes tegen Finns keel drukt.
Finn, daarintegen, gilt het uit, maakt dat hij weg is en kijkt hysterisch rond terwijl Amy en Lily hem verwonderd aankijken.
'WAAR IS HIJ?! OMG- HIJ HEEFT ME ECHT GESNEDEN!'
Gilt hij, terwijl hij met een hand tegen de snede drukt, en er zo bloed aan zijn hand komt.
Die vent moest er wél geweest zijn, hij heeft verdomd een wonde!
...Is Finn de volgende? [Rofl]

Martin kijkt toe als eerst Faith, Madison en Dermot op onderzoek gaan en daarna Mel en Liz. Hij kijkt richting David, was die laatste ook van plan om achter de andere te gaan? Kennelijk wel. Martin besluit om met toverstok achter Faith, Dermot, Madison, Liz en Mel aan te gaan. Met David in zijn kielzog.

Als ze beiden éénmaal bij de andere gearriveerd zijn, ziet Martin Dermot gewond en ondersteund worden door Madison en Liz. Ow ja, dat kon er ook nog bij. ''De kust is veilig.'' zegt Martin uiteindelijk. Althans, daar leek het op. Na dat gezegd te hebben besluit hij om net als de anderen terug naar binnen te gaan.

Dermot kijkt naar Liz als ze ongerust naar hem kijkt als hij het foldergrapje maakt.

"I'm ok" mompelt hij en kreunt het uit van de pijn als Madison en Liz hem recht helpen. Hij kan niet anders dan met zijn volle gewicht op de twee dames te leunen, zijn buik doet echt verdomd veel pijn en hij voelt zich ook redelijk zwakjes. Hij kijkt even naar zijn wond en ziet dat zijn t-shirt helemaal doorweekt is met bloed.

"Great... my favorite shirt..." denkt hij en verbijt de pijn. Eenmaal binnen ploft hij neer op de sofa en gaat liggen.
Hij heeft de hysterie rond Finn en de moordenaar niet door, maar dat is hopelijk te begrijpen. Zwaar ademend ligt hij op de sofa, was hij maar nooit naar hier gekomen... De eerste dag al zwaar gewond.

Lily kijkt om als ze Finn hoort gillen. 'What the-' Ze trekt bleek als ze hem ziet bloeden. "Wat zeg je nu?! Er stond helemaal niemand achter je, Finn."
Ze kijkt om als ze een doffe plof hoort en ziet Amy op de grond liggen. "Het verwondert weer niet." Zegt ze en rolt haar ogen. "Miss Barbie kan ook tegen niets." Zegt ze zachtjes.

Ze bijt op haar lip en loopt naar Finn toe. Ze duwt zijn hand lichtjes weg. "Laat me eens kijken..." Ze neemt haar stok en gaat ermee over de wonde. Ze glimlacht lichtjes als de wonde geneest. 'Dank u, extra les Helerspreuken.' "Zo beter?" Vraagt ze aan hem. "Wat is er nu gebeurt?"

Ze kijkt om als de groep dan weer binnenkomt met een gewonde Dermot. "Ja wadde... Even rust is ons ook ni gegund hé." Zucht ze.

Liz glimlacht even bemoedigend naar Dermot en laat hem daarna op zich steunen. Au. Die kerel is behoorlijk wat zwaarder dan 'ie eruit ziet.
Toch blijft ze hem gedeeltelijk dragen, ook al krakt haar ruggengraat zowat doormidden.
Even later legt ze hem opgelucht voorzichtig op de sofa neer.
"Dat hebben we in elk geval gered," zegt ze bleekjes, voor hulp naar de anderen kijkend.

Dan merkt ze pas op dat Amy weer van de wereld is - en dat Finn kennelijk weer gewond is geraakt. Hopeloos zucht ze eventjes, en knielt naast Amy neer.
"Hé - wakker worden, Amy. Die vloer ligt vast niet zo lekker als de bank." Nu maar hopen dat ze bij kwam.

Daarna ploft ze vermoeid op een bank neer, en sluit haar ogen. "Wat een vermoeiende dag," zegt ze tegen niemand in het bijzonder.

Liz laat even een zucht ontsnappen als ze Faith hoort praten.
"Je bent de zoveelste," zegt ze droog tegen Dermot. "Ik hoop dat je snel weer beter wordt."

Ze luistert naar de regen, die tegen de ramen slaat, en naar het haardvuur, dat warmpjes knappert. Ze zou bíjna de neiging hebben om in slaap te vallen nu...
Maar dan klinkt er een stem door haar halve dromen heen. Oeh, David vraagt hoe het gaat.

"Het gaat wel, denk ik," antwoordt ze, haar ogen nog steeds gesloten. "Ik ben nog een beetje in shock van alle gebeurtenissen... en hoe gaat het met jou? Niet weer de neiging gehad om flauw te vallen, hoop ik?" Een flauwe glimlach speelt om haar lippen.

Dermot kijkt toe hoe Faith de wonde op zijn buik verzorgt en legt zijn armen onder zijn hoofd. Elke keer als ze de wonde iets te hard aanraakt doet het erg pijn maar hij probeert het te verbijten. Als ze een of ander vloeistof op de wonde brengt had hij verwacht dat het heel hard ging prikken, maar het tegendeel was waar. Hij voelt hij de pijn wat wegtrekt en hoe hij relaxter wordt.

"Yeah..." mompelt hij als antwoord op Faith en voelt een warme gloed als ze met een spreuk de wonde dicht. Dan vertelt ze hem dat hij waarschijnlijk voorlopig op de zetel moet blijven liggen, hij rolt met zijn ogen.

"Great..."

Dermot knikt even naar Liz als die zegt dat hij snel beter wordt. Hij denkt even aan het begin van de avond waar ze hem waarschuwde voor het huis en dat hij haar niet geloofde. Dan legt hij even een hand op Faiths schouder en kijkt haar dankbaar aan.

"Thanks." zegt hij met die charmante glimlach die hij eerder die avond ook al heeft opgezet. Dan voelt hij de slaap hem overmannen, sluit zijn ogen en valt in slaap, zijn hand nog steeds op Faiths schouder. Gelukkig dat de sofa's in the haunted mansion zo goed liggen zeg ^^

Finnheid.


Dan wordt hij geheeld door Lily, en hij glimlacht om daarna haar een knuffel te geven als bedanking.
Hij frommelt onhandig een zakdoek uit zijn broekzak met zijn niet bebloede hand en mompelt iets.
Daarna veegt hij met moeite het al deels opgedroogde bloed van zijn hand.
Zijn o zo belangrijke activiteit wordt verstoord door een doffe bonk met daarna een sarcastische zin van Lils.
"Miss Barbie kan ook tegen niets."
Hij draait zich deels om, ziet Amy in een rare pose op de grond liggen met een X_X gezicht.
Net als hij zich naar haar wil bukken om ze ergens op te slepen, gebeurt er weer al iets in de woonkamer.
Finn kijkt, met een ontzet gezicht, als ze Kermit-Dermot binnenbrengen terwijl hij gewond is.
Hij is ook een nieuwe..
Straks heeft Finn het nog bij het rechte eind. +O

Lily glimlacht als ze een knuffel krijgen van Finn om haar te bedanken. "Graag gedaan..." Fluistert ze hem toe.

Ze draait zich dan om en kijkt naar Dermot die genezen wordt door Faith. Ze ziet hoe hij uiteindelijk inslaapt en glimlacht lichtjes. 'Faith doet haar werk goed...' Denkt ze bij zichzelf.
Ze laat zich in de zetel zakken en staart naar de groep. "We zouden beter gewoon niet meer naar buiten gaan... Elke keer we dat doen wordt er wel iemand gewond weer binnen gebracht..." Zegt ze bedenkelijk, in het algemeen.

Even is het rustig, maar deze rust wordt algauw verstoord door Amy die hysterisch overeind springt en begint te gillen. 'Hey, heb een beetje medelijden met m'n oren, wil je!' Ze trekt een wenkbrauw op als Amy hen aankijkt met een blik alsof ze elke moment in monsters konden veranderen die haar zouden vermoorden. "Doe eens rustig, er is hier niemand buiten de groep..." Zegt ze met een vermanende ondertoon.

Finnheid.

Finn luistert zwijgend naar Faiths lange uitleg, laat zich tegen de muur leunen, slaat zijn armen over elkaar en knikt zwak.
Ok, er zit ergens wel enige beterschap in maar dan gaat er een gedachte door zijn hoofd.
'Allemaal goed en wel, Faith, maar kunnen we feitelijk elkaar wel vertrouwen?'
Hij richt zich meer op terwijl hij de groep rond kijkt.
'Ik wil niet aanvallend klinken, maar ik werd wel bijna vermoord door Robertus-' Hij zwijgt terwijl hij zich draait naar Bertje. '-En ik weet dat het door een vloek was, maar toch. Dit huis heeft wel meer dan enge beesten, en slechte magie.'
Hij laat zijn blik op Faith rusten.
'Er zijn al verschillende mensen vermoord en verdwenen. Niemand weet door wat het komt. Misschien is een van de aanwezigen hier wel de veroorzaker.'
Finn trekt even een fronsend gezicht, laat zich in de zetel ploffen en zwijgt voor een paar seconden.
Maar wat dan met die man van daarnet? Is hij wel echt? Je zag hem in het raam, maar anders ook niet. Misschien is het wel een valstrik van iemand anders.
'Ik vertrouw het in ieder geval niet.'

Ooc: Jongens, lees elkaars posten goed. Finn beschuldigt iemand van de groep ervan een verrader te zijn en niemand reageert? Ook niet logisch.



Lily kijkt naar Faith als die haar uitleg doet. "Voor mij is het allemaal goed..." Zegt ze met een zucht. Het maakte haar allemaal niet zoveel uit, zolang ze dit maar overleefde. Al deze gebeurtenissen kon ze niet meer met haar realistische inzicht verklaren.

'Allemaal goed en wel, Faith, maar kunnen we feitelijk elkaar wel vertrouwen?'
Lily kijkt op als ze Finn hoort. 'Meent hij dit nu?'
"Misschien is een van de aanwezigen hier wel de veroorzaker."
"Finn, doe niet zo gek..." Zegt ze lichtjes ontzet. "Niemand van ons zou dat doen." 'Toch?' "Toch niet vrijwillig..."

En toen was Amy er weer...
"IK ZAG HEM MET MIJN EIGEN OGEN! IK BEN NIET GEK!"
"Amy, kalmeer verdomme!" Valt Lily uit. "Hij viel Finn aan! Zag je zijn keel niet bloeden? HIJ WAS HIER!"
"Ik heb Finns keel geheelt! En er stond niemand in de kamer, je hebt het je gewoon verbeeld. Ik kan niet verklaren wat er gebeurt is-" 'Wat frustrerend voor me is!' "Maar die moordenaar was hier niet binnen!" Lily verliest lichtjes haar geduld.

Mag Lily alsjeblieeeeft Amy meppen? -.-"

''Mij lijken die afspraken ook prima.'' ''Zoals Mel al zei, het is voor ons eigen bestwil.'' zegt Martin instemmend als hij zich ook éénmaal bij de anderen weer heeft gevoegd en plaats heeft genomen op de bank. Vervolgens hoort hij wat Finn zegt. ''Het zou mogelijk zijn.'' geeft hij toe. Alleen wie zou het dan moeten zijn? Amy? Robertus? Of iemand anders?

Uiteindelijk kijkt Martin ook naar de nogal hysterische Amy. ''Wil je een beetje rustig doen?'' vraagt hij met een zucht. Dit is wel het laaste wat ze nodig hebben. Maar Finn is dus ook al weer gewond geraakt. Waarom gebeurde dit toch? Martin wist het antwoord op die vraag nog steeds niet.