Haunted Mansion - 3 * ONDER CONSTRUCTIE * NIET POSTEN

Dermot-Finn: 1-2

Finn voelt zich zwak opgehoffen worden en hij trekt met een pijnlijk gezicht zijn ogen open.
Hij ziet alles wazig voor zich, beweegt zich lichtjes en gilt het dan uit als er een laatste pijnscheut door zijn buik gaat.
Met een hysterische blik kijkt hij moeizaam op naar zijn buik, en merkt dat die weer normaal is.
Hij werkt zich onhandig uit de greep van de meisjes, snakt naar adem om zo snel mogelijk zijn longen weer te vullen en laat een geluid ontsnappen dat lijkt op braakneigingen.
Hij duwt moeizaam met zijn handen op de grond, terwijl hij zich kokhalsend opricht.
Finn laat zich met een doffe plof, vermoeid, neervallen op de grond terwijl er een witte wazige stroom uit zijn mond ontsnapt, even boven zijn hoofd blijft hangen en dan gillend en schaterend verdwijnt.
Ze hebben hem niet gekregen! >D
Hij kijkt dan zwak op naar Amy, die zich naar hem gehurkt heeft, en kijkt haar buiten adem aan om daarna kort een blik op Lily te werken.

Lily kijkt hoe Finn plots weer wakker wordt en zich lostrekt uit de greep van haar en Amy. Ze bijt op haar lip als ze de witte wolk uit Finns mond ziet komen. 'Een geest...' Ze doet een stap achteruit als het witte wolkje langs haar scheert, naar buiten toe. Huiverig kijkt ze het na en kijkt dan weer naar Finn. FINN!

Lily knielt terug naast hem, Amy negerend en draait zijn hoofd naar haar toe. "God, ik ben zo blij dat je weer in orde bent." Brengt ze zachtjes uit. Ze laat haar hand even op zijn wang rusten. "Je bent toch weer in orde hé?" Ze gaat met haar andere hand door zijn haar. Ze had doodsangsten uitgestaan voor hem.

Martin kijkt bezorgd op naar Madison als zij Mel vandaag ook al niet heeft gezien. Ik ben bang dat de andere haar dus ook niet hebben gezien.'' zegt hij uiteindelijk. Het was een simpele conclusie die hij maakte. ''Dat zou fijn zijn.'' vervolgt hij als ze aanbied om mee te helpen zoeken.

Waar zou Mel kunnen zijn? De bibliotheek? De muziekkamer? De kamer die ze deelde met Madison? Hij wist het niet meer, het huis was zo groot. Maar het moest een logische plek zijn. ''Laten we daar inderdaad maar kijken.'' stemt Martin in.

Vervolgens loopt hij gauw achter Madison aan. Er was geen tijd te verliezen. Éénmaal boven is het licht in de kamer inmiddels aan, zo nu hadden ze een goed zicht. ''Zie je al wat?'' vraagt Martin zachtjes.

Dermot verliest een deel van zijn slaap als Liz zeg tdat ze gaat douchen. Oeh, douchen doe je nóóit alleen! Er verschijnt een glimlachje op zijn gezicht, maar beseft dan dat Liz misschien eventjes niet alles met hem wil doen. Douchen komt misschien later. Hij geeft haar een klein kusje en geeft haar een knipoogje."

"Goed douchen hé" mompelt hij en gaat naar boven.

Dermot gaat naar zijn kamer, rommelt wat in zijn koffer en vindt een knuffelbeer Daarmee gaat hij naar Liz's kamer en zet die op haar kussen. Hij neemt zijn wand en met een zwaai van zijn wand hangt er ook een kaartje aan.

Alleen slapen is ook niet zo leuk.

D

Hopelijk begrijpt ze de hint en komt ze bij hem liggen. Hij steekt zijn wand terug in zijn zak en gaat de kamer uit. Dan hoort hij weer gebonk, geroep, hysterie en gaat op het geluid af. Hij komt bij Finn en companie aan. Dit ziet er niet goed uit, zelfs al is het Finn...

"Oh My f*cking God..." mompelt hij en stapt dichterbij Amy.

"Wat is er gebeurd, hey, die ziet er niet goed uit hoor!"

Finn-Dermot: 2-1

Finn laat zich, zwaar ademend, op de grond liggen en sluit zijn ogen voor een paar tellen.
Hij had het afgelopen half uurtje echt doodsangsten uit gestaan.
Finn hoort de meisjes allerlei vragen afvuren- Hou nu eens vijf minuten jullie mond, mutsen?!- en hij mompelt vlug 'Ja' en 'Gaat wel.'
Hij schudt even met zijn hoofd als Lily door zijn haar wrijft.
He got, like, raped by a ghost?! =O
"Oh My f*cking God...Wat is er gebeurd, hey, die ziet er niet goed uit hoor!"
Finn kijkt licht ontzet op, met een bleek grauw gezicht, en hij kruipt moeizaam overeind om daarna de kamer door te wankelen en zich uiteindelijk vast te houden aan de muur.
'...I'm fine!'

Aaawww. Dermot kan dus toch wel lief zijn. Liz glimlacht eventjes als hij haar kust en gaat daarna snel naar haar kamer - ze wilde niet onderweg nog worden aangevallen door eventuele monsterlijke spoken. Ze trekt de dekens van haar bed los, zoekt haar mooie roze pyama (xD) en gaat onder de douche staan. Godzijdank, die doet het nog! En hij is nog warm ook, merkt ze op, terwijl ze zich inzeept. Misschien moet ze vaker om half drie 's nachts gaan douchen ^^.

Even later stapt ze kant en klaar om te gaan slapen de badkamers uit, en dan ziet ze een vage vorm op het bed. Voorzichtig komt ze dichterbij... Oh. Het is een teddybeer. Nieuwsgierig neemt ze hem in haar armen, en knuffelt hem - ja jongens, Liz kan het niet laten. Dan pas ziet ze het briefje. Aawww. Zou ze het doen? Zou ze gewoon bij Dermot gaan slapen? Ze twijfelt even, maar haalt dan haar schouders op. Ach, iedereen had het toch al zo'n beetje door...

Langzaam loopt ze op blote voeten naar zijn kamer, klopt eventjes en doet dan voorzichtig de deur open. Hmm, nobody there. Nou ja, pech, Liz gaat echt niet langer wachten. Het is laat én ze is doodmoe. Gapend kruipt ze onder de dekens, en staart naar het maanlicht, dat de kamer binnenstroomt.

Martin kijkt op als hij de stem van Jack hoort. Ergens wou Martin hem ongelijk geven, maar hij had toch gelijk. Hier was Melody niet, maar waar dan wel? Na ja, het antwoord kwam gauw in de vorm van Melody zelf. ''Jouw.'' geeft Martin als antwoord. Vervolgens ziet hij hoe ze het t-shirt van die ochtend weer tevoorschijn haalt om zich vervolgens te willen omkleden.

Maar ja, hij, Madison en Jack waren er nog. Martin zucht eventjes en gaat naast Mel zitten op haar bed. Zonder erbij na te denken plaats hij daarna zijn lippen op die van haar. Na wat een eeuwigheid lijkt, wend hij zijn gezicht af. ''Waar was je, Mel?'' vraagt Martin uiteindelijk zachtjes. ''We maakten ons zorgen om je.'' komt er achteraan. Vooral hij maakte zich zorgen.

Lily kijkt zwijgend naar Finn die zich loswerkt van haar, recht kruipt en naar de muur wankelt. Dan kijkt ze op naar Dermot. "Zo'n stomme geest zat in hem..." Antwoordt ze enkel en kijkt hem voor een paar seconden zwijgend aan.

Dan wendt ze haar blik weer af van Dermot en kijkt naar Finn die beweert dat alles in orde is. Lily zou hem willen helpen, maar ze durft niet goed meer omdat ze telkens het gevoel krijgt dat hij haar wegduwt.
Ze loopt dan maar achter hem aan, voor in het geval dat hij plots terug neer zou vallen, dat ze hem zou kunnen opvangen.

"Kom... We brengen je naar je bed." Zegt ze tegen Finn en gaat klaar staan om hem door het gat te helpen.

Martin kijkt op als Jack en Madison besluiten om de kamer te verlaten. ''Dank julie wel.'' zegt hij nog gauw. Vervolgens richt hij zijn aandacht weer op Mel. Hopelijk kreeg hij nu het antwoord op wat hij vroeg. Ja, dat kreeg hij dus.

''Ow.'' is het enige wat er uit de mond van Martin kwam. ''Well, help me herinneren dat ik me geen zorgen meer maak dan.'' mompelt hij daarna. ''Aangezien ik maar al te goed weet dat je voor jezelf kan zorgen.'' voegt hij er aan toe. Uiteindelijk staat Martin op, de slaap kwam eraan. Of was de slaap er al?

''Ik ga maar is slapen.'' zegt hij dan maar. ''Als er iets is, ben ik vlakbij.'' vervolgt hij. Uiteindelijk duwt hij de deur van de slaapkamer van Mel en Madison open, nadat hij zijn blik nog even op die eerste heeft laten rusten. Wanneer hij bij zijn eigen slaapkamer is en de deur zachtjes heeft dicht gedaan, trekt hij zijn pyjama aan. Daarna valt hij langzaam in slaap op zijn kussen.

Finn-Dermot: 2-1

Finn staart even naar de muur voor zich, terwijl die zwarte plekken vertoont.
Hij knippert met zijn ogen, drukt zich beter tegen de muur en wordt algauw door Amy en Lily begeleidt naar zijn kamer toe.
Finn laat zich voorzichtig neerploffen op zijn bed, trekt even een pijnlijk gezicht en kijkt hen dan dankbaar aan.
Hij merkt zichzelf dan in de spiegel op, dat voor zijn bed hangt, en hij trekt een gezicht.
'...Me toch maar even wassen.'
Hij staat recht, wankelt in het rond, grijpt Amy en zakt door zijn knieën.

Lily helpt Finn naar zijn kamer toe en zet hem op zijn bed. Ze glimlacht even naar hem als hij haar dankbaar aankijkt en gaat even met haar hand door zijn haar.
'...Me toch maar even wassen.'
"Wees voorz-" Lily is nog niet uitgesproken als Finn wankelt, Amy grijpt en door zijn knieën zakt. "Finn!" Roept ze geschrokken uit en ziet hoe Finn en Amy onderuit gaan.
Ze helpt Amy dan met Finn overeind te trekken. "Finn... Komaan, je kan beter rusten. En laat me je anders helpen als je je perse nog wil wassen." Zegt ze lichtjes vermanend.